Zaterdag 16 februari was een datum die bij alle spelers van de F1 alle geruime tijd met rood omcirkeld in de agenda stond. Dat was de datum waarop het uitduel tegen Feyenoord F1 op het programma stond. Niet zo maar een wedstrijd, maar om ‘het echie’. Onze naam als cupfighters was ook in de hoogste regionen van de KNVB doorgedrongen, dus kwam in het kader van “koppel zoveel mogelijk gelijkwaardige tegenstanders aan elkaar” deze wedstrijd uit de koker rollen.
Aan de bleke neusjes van onze tegenstanders uit Rotterdam-Zuid te zien, waren zij niet erg blij met deze loting. Zeker toen bleek dat deze cupfighters ook nog eens begeleid bleken te worden door een driekoppige, strak in het nieuw gestoken technische staf, en een grote groep fanatieke supporters. In toom gehouden door leden van het bestuur en de jeugdcommissie, kon je de knieën tot in de kuip horen knikken.
Maar ook onze helden waren nog niet helemaal gerust op een positief resultaat, zeker toen bij het vertrek bleek dat Jelle juist op deze dag geveld was door het snel om zich heen grijpende griepvirus. Gelukkig werd in Noah een waardig opvolger gevonden.
Toen om 10.30 uur precies Bergambacht de aftrap mocht nemen, bleek Feyenoord net iets beter met de spanning om te kunnen gaan (waarschijnlijk het thuisvoordeel), en lag de bal na 34 seconden, na eerst nog een keer goed gered te hebben, toch achter Stefan Paul in het doel. Een verre uittrap van Stefan Paul werd door zijn collega van Feyenoord verkeerd beoordeeld, en dwarrelde maar net naast zijn doel. Uit de daarop volgende corner voor Bergambacht bleek hoe gevaarlijk balverlies kan zijn. Feyenoord had een aantal snelle balvaardige spelers die in de counter levensgevaarlijk waren. Ons verdedigende duo Jarik en Miquel hoeven zich deze ochtend duidelijk niet te vervelen. Ondanks fanatieke aanwijzingen van het leidend trio leidt een schot vanuit de 2e lijn al in de vijfde minuut tot verdubbeling van de achterstand.
Waar menig tegenstander nu het hoofd in de schoot gelegd zou hebben, veert Bergambacht juist op en weten zij door fanatiek jagen van alle spelers zand in de Feyenoord-motor te strooien. Dit tot groot ongenoegen van de Feyenoord-coach, die met aanwijzingen als “je laat de kaas van je boterhammetje eten” en “we spelen vandaag in het wit-rood”, zijn team nog probeert te motiveren.
Ondertussen groeit Stefan Paul uit tot de grote man bij Bergambacht door met prima reddingen de achterstand beperkt te houden. Menno krijgt zelfs nog een mogelijkheid de achterstand nog verder te verkleinen als hij in de 16e minuut alleen op de keeper af gaat, maar deze weet zijn inzet tot corner te verwerken. Uiteindelijk is het toch Feyenoord dat steeds goed de vrije man weet te vinden, en zo in staat is de voorsprong nog voor de thee te verhogen tot 3-0.
In de tweede helft gooide Bergambacht de schroom van zich af en weet het meegereisde publiek enkele mooie acties voor te schotelen. Jelle H. geeft een mooie steekbal op Menno, die voorlangs schiet, Joppe weet ook met de nodige mooie acties, en een fraaie een-twee met Thomas voor de nodige onrust in de Feyenoord verdediging te zorgen. Hierdoor komt er voor de tegenstander ook wat meer ruimte, en breekt het slaaptekort en de grote fysieke inspanning van de eerste helft onze helden toch op. Feyenoord weet de voorsprong verder uit te breiden naar 6-0.
Moegestreden, maar met opgeheven hoofden kunnen onze helden na het eindsignaal zich melden voor de strafschoppen serie. Officieel om, zoals dat zo mooi heet, des keizers baard, maar waar voor onze mannen nog de nodige eer te behalen valt. Omdat Thomas, Menno, Noah en Jarik hun pingel feilloos inschieten, en Stefan Paul een paar prachtige reddingen verricht, wordt de strafschoppenserie met een gelijkspel afgesloten.
Kanjers van F1, jullie mogen trots terugkijken op deze wedstrijd en hier weer goede moed uit putten voor de rest van het seizoen.
Een ouder